Δεν ήθελα ποτέ μα ποτέ να κάνω τον κόσμο να στενοχωριέται. Προτιμούσα να τα κρατάω μέσα μου και να στενοχωριέμαι για πάρτη μου. Δικαίωμα στη στενοχώρια μαδαφάκαζ! Πάντα φορούσα το καλό μου χαμόγελο και δεν άφηνα κανέναν να καταλάβει τίποτα. Παρατηρούσα αμίλητος και επεξεργαζόμουν τα δεδομένα αργότερα.Με ησυχία. Don't believe the hype!
Μετά απέκτησα νεύρα.Όλοι στην παρέα με χαρακτήριζαν νευρόσπαστο.Όλη μου η ευαισθησία ,από την αργοπόρια του φίλου μου σε ένα ραντεβού μέχρι την "κατηραμένη κενωνία" που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα ξένα χέρια ,έβγαινε με νεύρα.Ήταν και το κωλοlada του πατέρα μου που δεν υπήρξε σημείο να μην ανάψει η μηχανή του, ήταν και ο κόσμος που δεν καταλάβαινε το hip hop ,ήταν και η καταραμένη αφραγκία ,ήταν και οι γκόμενες.Όλα μαζί!
Δεν έβγαλα άκρη. Πάλεψα να αγκαλιάσω την αδιαφορία αλλά τίποτα.Με το παραμικρό...τσουπ νεύρα πάλι! Και οι φίλοι εκεί! Να παλεύουν με το νευρόσπαστο και να μη φεύγουν. Να μου δίνουν αγάπη και πάλι αγάπη! Κι ας κατέβαζα καντήλια (από το internet).
Τελικά ήρθε φως μέσα στο σκοτάδι!
Τα Ημισκούμπρια. Ναι! Αυτή ήταν η λύση. Να περνάω αυτά που θέλω μέσα από τους στίχους. Και αυτό με βοήθησε και με βοηθάει ακόμα να ξεπερνώ άπειρες μαλακίες και άπειρους μαλάκες. Μου έφτιαξε χαρακτήρα. Με γνώρισε σε αξιόλογους ανθρώπους. Με ταξίδεψε παντού. Με έκανε καλλιτέχνη. Με έκανε ,αναγκαστικά άνθρωπο με ευγένεια. Η ευγένειά μου παρεξηγήθηκε πολλές φορές και χαρακτηρίστηκες "γλύψιμο".Δεν έγλυψα κανέναν και δεν ζήτησα ποτέ βοήθεια από κανέναν.Μόνο από τους δκούς μου.
Κι έτσι η στενοχώρια έγινε σάτιρα. Η ευαισθησία έγινε καυστικότητα. Και τα νεύρα μουσική.
Οι μαλάκες παρέμειναν.Γέννησαν κιόλας καινούργια μαλακάκια.Το μακρύ τους και το κοντό τους.
Κυρίως το κοντό τους που έλεγε και ο Τζιμάκος. Κι εγώ να γράφω ασταμάτητα. Να νευριάζω και να γράφω.Να γράφω και να νευριάζω. Και τελικά να τους γράφω.
Λάθη έκανα και μαλακίες έκανα.Ποιος δεν κάνει στην τελική. Στενοχωριέμαι για κάποιους ανθρώπους που στενοχώρησα και για άλλους ΝΑ ΜΟΥ!
Είμαι ένας άνθρωπος ,ένας ευαίσθητος καλλιτέχνης που προσπαθώ να ζήσω σε έναν κόσμο που δεν έφτιαξα εγώ. Προσπαθώ να αλλάξω έναν κόσμο που δεν έφτιαξα εγώ. Με τον τρόπο μου. Όπως ξέρω εγώ. Με τη μουσική. Όπως με δίδαξαν κάποιοι παλιότεροι.Όπως με διδάσκει η γυναίκα μου και όλη η οικογένειά μου. Όπως με διδάσκει κάθε μέρα ο γιος μου.Όπως με διδάσκει η κοπέλα που δουλεύει στο σούπερ μάρκετ και ο κηπουρός που κλαδεύει κήπους αλλονών. Όπως με διδάσκετε όλοι εσείς
Γερνάω και συνεχίζω πάντα να μαθαίνω.
Μετά απέκτησα νεύρα.Όλοι στην παρέα με χαρακτήριζαν νευρόσπαστο.Όλη μου η ευαισθησία ,από την αργοπόρια του φίλου μου σε ένα ραντεβού μέχρι την "κατηραμένη κενωνία" που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα ξένα χέρια ,έβγαινε με νεύρα.Ήταν και το κωλοlada του πατέρα μου που δεν υπήρξε σημείο να μην ανάψει η μηχανή του, ήταν και ο κόσμος που δεν καταλάβαινε το hip hop ,ήταν και η καταραμένη αφραγκία ,ήταν και οι γκόμενες.Όλα μαζί!
Δεν έβγαλα άκρη. Πάλεψα να αγκαλιάσω την αδιαφορία αλλά τίποτα.Με το παραμικρό...τσουπ νεύρα πάλι! Και οι φίλοι εκεί! Να παλεύουν με το νευρόσπαστο και να μη φεύγουν. Να μου δίνουν αγάπη και πάλι αγάπη! Κι ας κατέβαζα καντήλια (από το internet).
Τελικά ήρθε φως μέσα στο σκοτάδι!
Τα Ημισκούμπρια. Ναι! Αυτή ήταν η λύση. Να περνάω αυτά που θέλω μέσα από τους στίχους. Και αυτό με βοήθησε και με βοηθάει ακόμα να ξεπερνώ άπειρες μαλακίες και άπειρους μαλάκες. Μου έφτιαξε χαρακτήρα. Με γνώρισε σε αξιόλογους ανθρώπους. Με ταξίδεψε παντού. Με έκανε καλλιτέχνη. Με έκανε ,αναγκαστικά άνθρωπο με ευγένεια. Η ευγένειά μου παρεξηγήθηκε πολλές φορές και χαρακτηρίστηκες "γλύψιμο".Δεν έγλυψα κανέναν και δεν ζήτησα ποτέ βοήθεια από κανέναν.Μόνο από τους δκούς μου.
Κι έτσι η στενοχώρια έγινε σάτιρα. Η ευαισθησία έγινε καυστικότητα. Και τα νεύρα μουσική.
Οι μαλάκες παρέμειναν.Γέννησαν κιόλας καινούργια μαλακάκια.Το μακρύ τους και το κοντό τους.
Κυρίως το κοντό τους που έλεγε και ο Τζιμάκος. Κι εγώ να γράφω ασταμάτητα. Να νευριάζω και να γράφω.Να γράφω και να νευριάζω. Και τελικά να τους γράφω.
Λάθη έκανα και μαλακίες έκανα.Ποιος δεν κάνει στην τελική. Στενοχωριέμαι για κάποιους ανθρώπους που στενοχώρησα και για άλλους ΝΑ ΜΟΥ!
Είμαι ένας άνθρωπος ,ένας ευαίσθητος καλλιτέχνης που προσπαθώ να ζήσω σε έναν κόσμο που δεν έφτιαξα εγώ. Προσπαθώ να αλλάξω έναν κόσμο που δεν έφτιαξα εγώ. Με τον τρόπο μου. Όπως ξέρω εγώ. Με τη μουσική. Όπως με δίδαξαν κάποιοι παλιότεροι.Όπως με διδάσκει η γυναίκα μου και όλη η οικογένειά μου. Όπως με διδάσκει κάθε μέρα ο γιος μου.Όπως με διδάσκει η κοπέλα που δουλεύει στο σούπερ μάρκετ και ο κηπουρός που κλαδεύει κήπους αλλονών. Όπως με διδάσκετε όλοι εσείς
Γερνάω και συνεχίζω πάντα να μαθαίνω.
Είσαι μεγάλη ψυχή και καρδιά, Δημήτρη. Σε αγαπάμε! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή